نامه ای سرگشاده از یک پژوهشگر جامعه شناسی به رئیس جمهورش

جناب آقای حسن (فریدون) روحانی

سلام علیکم

سخنان شما در روز ۱۸ دی در جمع مسولین وزارت اقتصاد و دارایی را شنیدم. موضوع جالب و مهمی را بیان کردید. آنچه که درخصوص ضرورت انتقاد از سوی مردم و نقدپذیری از سوی مسئولین مملکت گفتید را کاملا قبول داشته و با شما موافقم. اما جملاتی در این سخنان بر زبان راندید که همگان را به تعجب و حیرت وا داشت.

فرمودید که "همه باید انتقاد شوند و استثناء ندارد. تمام مسئولین در کشور قابل نقداند. ما در کشور معصوم نداریم مگر اینکه یک‌وقت امام دوازدهم ظهور کرد که‌ آن وقت هم می‌شود نقد کرد. پیغمبر هم اجازه نقد می‌داد بالاتر از پیغمبر که در تاریخ نداریم. وقتی پیغمبر صحبتی می‌کرد یک نفر بلند می‌شد و می‌گفت «ا من الله ام منک؟" حرف خودت است یا خدا وحی کرده است؟ اگر می‌گفت "من الله" که هیچ، امر خداست اما اگر می‌گفت "منّی" طرف مقابل می‌گفت قبول ندارم و نقد می‌کرد. ما در زمان حکومت معصوم هم نقد را داریم."

واقعا نمیدانم منظورتان از این جملات چه بود!؟ اگر از روی جو جلسه و هیجان سخن راندن، اشتباه کردید که باید گفت از یک طلبه و درس حوزه خوانده انتظار نمیرود تحت تاثیر جو جلسه، چنین خطای بزرگی از او سر بزند چه رسد به یک روحانی با بیش از ۴۰ سال لباس پیامبر برتن. آنهم حسن روحانی که رئیس جمهور یک مملکت شیعه است.

و یا اگر با نشان دادن خود بعنوان مسئول نقدپذیر میخواستید با نفی عصمت معصومین(ع) خود را اثبات کنید که این حرف دیگریست.
برادر گرامی! ای کاش اندکی بیشتر در حوزه می ماندید و درس می خواندید و اصول و امهات اندیشه شیعه و جایگاه معصوم(ع) را یاد می گرفتید و بعد به انگلیس می رفتید و به اخذ مدرک دانشگاهی اقدام می کردید.

مزید استحضار حضرتعالی باید بگویم که آنچه که از انتقاد مردم از پیامبر(ص) با عبارت "امن الله او منک" گفتید اولا میدانید مربوط به چه موضوع و کلام کدام یک از صحابه هست که جای شرح آن واقعه اینجا نیست لکن اصل سخن پاسخی در خور دارد و آن اینست که: باید حضرتعالی و هر طلبه ای قبل از هر درسی با قرآن مانوس باشد و یا حداقل با آیات آن آشنا باشد تا بداند که معصوم مصداق " وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ" هست و مثل من و شما نیست که از پیش خود و برخلاف رضای الهی فعلی از او سر بزند که حدیث " لَمْ يَفْعَلُوا شَيْئاً وَ لَا يَفْعَلُونَ إِلَّا بِعَهْدٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ أَمْرٍ مِنْهُ لَا يَتَجَاوَزُونَه"‏ از کتاب الكافي جلد ۱ كِتَابُ الْحُجَّة برای شناخت جایگاه معصوم کفایت میکند.

همچنین باید یادآور شد که چنانچه مومنین دچار اختلاف شدند برای شناخت راه درست و حق می بایست بر اساس آیه" یَأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ أَطِیعُواْ اللَّهَ وَ أَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلیِ الْأَمْرِ مِنکمُ‏ْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فیِ شیَ‏ْءٍ فَرُدُّوهُ إِلیَ اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَْخِرِ ذَالِکَ خَیرٌْ وَ أَحْسَنُ تَأْوِیلاً" به خدا و رسول و اولی الامر رجوع کرد نه آنکه امام معصوم را قبول نداشته باشیم و بر نظر واجد خطای خود اصرار داشته باشیم. البته حضرتعالی می توانید این مشی را داشته باشید اما نمیتوانید به دیگران توصیه کنید.

برادر بزرگوار ! اگر هدفتان از ضرورت نقدپذیری مسئولین ، جناب رهبری بودند باید گفت که ایشان قبل و بیشتر از همه مسئولین این ضرورت را متذکر شده و حتی در جلسات عمومی بصورت علنی آمادگی خود برای شنیدن انتقادات بیان و راه را باز نمودند.
اما شما باید پاسخ دهید که برای نقدپذیری ، جز اهانت و راندن کلمات رکیک برعلیه منتقدین و طرح شکایت علیه آنها چه کردید؟ برادر عزیز! مخاطب جمله ی شما قبل از همه خود شما هستید و بعد دیگران...

اما اطلاعیه تکذیبیه از سوی دفتر حضرتعالی در روز دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۶ کار را خراب تر و موضوع را پیچیده تر کرد.
اگر منظورتان از آن سخنان ، نقد معصومین نبود پس به چه علت مطرح کردید؟ گویا کنترل زبان هنگام سخنرانی و مشاهده مخاطبین از دستان در رفته و آنچه نباید بگوئید را می گوئید.

برادر گرانقدر! خلاصه آنکه چهار روز قدرت در دست داشتن ارزش آن را ندارد که انسان اعتقادات دینی جامعه را تخریب کند و از آن بدتر آخرت خود را در خطر قرار دهد.

برادر گرامی! شما به وظیفه ای که برعهده تان گذاشته شد عمل کنید و از ورود در مسائل اعتقادی و برخی سخنان شبهه برانگیز و حاشیه ساز پرهیز نمائید هرچند برای سیاسیونی که نیاز به انحراف افکار عمومی از عملکرد خودشان دارند، موضوعات جالب توجه و حربه ای کارساز است کما اینکه در برخی دوره های سابق هم دیدیم روشی موثر اما ناپاک برای منحرف کردن جامعه از نقد حقیقی بود و هست.

جناب روحانی! باور بفرمائید که مردم روش نقد کردن را از همه سیاسیون بهتر می دانند لکن شما اگر پس از پنج سال سکانداری کشور، به خدمت مردم مشغول شوید، هم خداوند و هم مردم ازشما راضی خواهند بود و بدانید که مردم خودشان دینشان را با جان و دل حفظ خواهند کرد.

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
که پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد...

والسلام. جلیل کاویان پور - پژوهشگر جامعه شناسی